Urządzając pokoik dziecka często posługujemy się przyjętym powszechnie zwyczajem i z całej palety barw wybieramy jeden z dwóch kolorów -różowy lub niebieski. Tymczasem nie zawsze jest to korzystne dla aranżacji pomieszczenia oraz komfortowego funkcjonowania w nim małego lokatora.
Przejdź do akapitu:
Opracowując kolorystykę, poza standardowym dopasowaniem nasycenia barwy do wielkości, kształtu, funkcji i oświetlenia wnętrza, warto wziąć pod uwagę także wiek dziecka oraz jego charakter i upodobania.
Niemowlęta lepiej funkcjonują w pokojach jasnych, o barwach delikatnie nasyconych. Kolory nie muszą, a często nawet nie powinny, być intensywne. W śród mocnych barw dziecko może być niespokojne i zdezorientowane. Lepiej użyć odcieni pastelowych, rozbielonych, a w zasięgu wzroku umieścić kolorowe elementy, dekoracje, zabawki. Będą one siłą barwy stymulowały malucha, przyciągając jego wzrok. Na tym etapie, ważne jest także, by kolor pokoju odpowiadał rodzicom, opiekunom dziecka. Bardziej niż cokolwiek innego wyczuwa ono napięcie, rozdrażnienie osób, z którymi przebywa. Jeśli opiekun nie znosi np. niebieski ego, lepiej zrezygnować z takiej kolorystyki.
Im dziecko jest starsze, tym silniejszych barw i zestawień możemy użyć. W wieku przedszkolnym maluchy bardzo lubią energetyczne zestawienia kolorów. Dzięki barwom możemy ciekawie aranżować przestrzeń dziecięcych zabaw, poprawić nieregularny kształt pomieszczenia, stworzyć miejsce wyjątkowe. Na tym etapie warto jest rozmawiać z dzieckiem, konsultować jego upodobania. Urządzanie pokoju może stać się dobrą zabawą oraz pretekstem do rozmowy i wspólnego działania. Taki pokój wspólnie wymyślony i pokolorowany ma szansę stać się ulubionym miejscem malucha, bez względu na jego wielkość i wyposażenie. Dziecko będzie w nim chętniej przebywało, bawiło się i zasypiało.
Pokój ucznia to już nie tylko miejsce twórczych zabaw ale i wzmożonej pracy. Rola kolorystyki wnętrza zmienia się ze stymulującej, pobudzającej wyobraźnię, w wyciszającą, sprzyjającą skupieniu i pracy umysłowej. Barwy w takim pokoju stają się delikatniejsze, mniej krzyczące.
Pojawiają się kolory ziemi, błękity, zielenie i szarości. Zawsze jednak ostateczny wybór warto uzgodnić z dzieckiem.
kolor niebieski do pokoju ucznia" width="100%" />
Kolory pokoju nastolatka są dobierane bardzo indywidualnie i trudno jest wskazać zasadę, wg której powinny być komponowane. Często wybory naszych dzieci szybko się zmieniają, a ostateczna decyzja jest wynikiem kompromisu pomiędzy ich emocjami i naszym zdrowym rozsądkiem. Warto jednak nie odrzucać nietypowych czy zaskakujących propozycji młodego człowieka, a potraktować je jak inspirację do stworzenia ciekawego, niebanalnego pomieszczenia.
Wybierając kolory do pokoju dziecka trzeba też uwzględnić jego charakter, pamiętając o psychologicznym oddziaływaniu barw. Dla dziecka ruchliwego, energicznego lepiej planować pokój w stonowanych, wyciszających, delikatnych barwach ( np. błękit, zieleń). Jeśli maluch wymaga pobudzenia, jest nieśmiały i wycofuje się, odpowiednia kolorystyka pomieszczenia doda mu odwagi i pewności siebie (np. pomarańcz, róż).
Decydując się na konkretne barwy w pokoju dziecka pamiętajmy, by były one przedmiotem przyjemności, radości i by wzbudzały zachwyt przede wszystkim u małych lokatorów. Kolor ma stymulować w rozwoju, pomagać dzieciom funkcjonować w możliwie najlepszym dla Nich otoczeniu.